Sözlerini ilk duyduğumda sevmiştim onu.Geriye dönüp baktığımda bu sevginin artık kendimi tanır ve sever olduğumdan kaynaklandığını görebiliyorum
Bir zaman önce olsaydı onunla kesişmemiz, ona son derece büyük bir tepki duyar, öfkelenir ve kaçardım. Öylesine ben di ki o. Ama dedim ya yollarımız kesistiğinde ben artık beni seviyordum.
Evet,çok güçlü bir ayna çıkmıştı karşıma ama ben farkında değildim henüz. Hızla ilerledim sevgimde. Karşı karşıya geldiğimizde herşey çoktan yaşanmıştı zihnimde, tümü ortaya dökülmüştü, bir yaşaması kalmıştı. Kendimle olan hesaplaşmayı bitirmeden, bittiğini sanarak büyük cesaretle atlamıştım denize. Aslında cesaret gibi bile gözükmüyordu dedim ya kafamda öylesine netti ki yaşayacaklarım…
Ağzım kulaklarımda bekliyordum öyle.. Tam bir salak gülümsemesi idi yüzümde ki. Sonra bir tokat geldi, sonra bir daha, sonra bir daha… Müthiş bir direnç gösteriyordum ama takım dağılmak üzereydi. Bunu kuvvetle hissetmeye başlamıştım. Üstelik ne zamandır içimde mutlu mesut oynayan küçük kız fena halde vızırdanmaya başlamıştı. Hiç sevmezdim onun bu halini, hiç. Üstelik bittiğini sanmıştım artık bu hallerin. Duymamayı denedim, iyi bilir huyumu, ağlamaya başladı bu sefer sesini duyurmak için. “Sussana sen”dedim. “ne zaman büyüyeceksin sen yine başlama, bitirmemişmiydik bu konuyu” . Daha çok ağlama . İşte o noktada attı tepemde bir şeyler bir sinir kapladı her yerimi “seni duymayacağım, duymak istemiyorum istediğin kadar ağla bak kapıyorum kulaklarımı , duymuyorum, duymuyorum..” Kapamıştım kulaklarımı ama hala çok iyi duyuyordum sinirim öyle artmıştı ki başladım söylenmeye, sinirle konuşuyordum, birilerine nasıl kızdığımı anlatıyordum sözde.Aynam ise şaşkın anlamaya çalışıyordu.Öyle ya,Söylediklerimin an la hiçbir alakası kurulamıyordu.
Söylendim, söylendim , içerdeki haykırarak ağlamaya devam ediyordu, bir an acı öyle büyüdü ki dayanamayacağımı hissetttim “Hemen kaç burdan, hemen” dedi bir ses. Onu da tanıdım. Beynimdi. Her zaman amacı ne pahasına olursa olsun sadece hayatta kalmamızı sağlamak olan beynim.
İşte o an birden uyandım.
Durdum birden. “Ben neden sinirlendim şimdi bu kadar” dedim. Dönüp baktım aynama. Koca bir acı olmuş duruyordu karşımda.
Oysa biliyordum neden sinirlendiğimi. Planladığım gibi yürümemişti işler,duymak istediklerimi duymamış, yaşamak istediklerimi yaşamamıştım.Üstelik bir de başkalarının ne değerli olduklarını dinlerken satır aralarından“sen değersizsin” mesajını alıyordum ben. Bu lafı duydumu başlardı bir cazırtı küçük kızdan.Ben de ne zaman duymak istemesem küçük kızın sesini, ne zaman kaçmaya başlasam gerçek duygularımdan böyle olurdu.Kaç kez yaşamıştım bunu. Sonraları büyümüştüm çok. Hatta herşey tamam zannetmiştim. Küçük kız ağlamıyordu çok uzun zamandır içimde. Sık konuşur olmuştuk, hatta uzun zamandır beraber oynar olmuştuk. Bu da son oyunlarımızdan biriydi ilk başladığında ya zaten.
Döndüm baktım ona. Öylece karşımda sırıtarak duruyordu aynam. O an anladım neden geldiğini. “Kaçmayacağım bu sefer” dedim içimden beynime. “Yemezler, çok uğraştım bu noktaya gelene kadar ben”. O an sustu içimdeki küçük de , umutla beklemeye başladı. Herkes tüm evren beni bekliyordu sanki.
Ve ben konuşmaya başladım aynamla , öyle bir acıydı ki ona bakamıyordum bile. Ama o bendi beni biliyordu. O da ben de kendini görüyordu. “Lütfen beni de dinlermisiniz? dedi o anda küçük kız içerden. “Hadi konuş” dedim “mikrofon senin”. “Bu defa burdan dönenin kaşığı kırılsın”. Anlatmaya başladı küçük kız.O anlattıkça bende rahatlıyordum , sanki bir şeyler uçuyordu kanatlanarak içimden. Ne güzeldi duyduklarını olduğu gibi, saklanmadan, kaçmadan, ne düşünür diye korkmadan ifade edebilmek. Kabullenmek ve sevgiye güvenmek.
Bittiğinde acım sarıldı bana. Bıraktığımda artık acı değildi o baktım gözlerine kendimi gördüm. “Seni çok seviyorum” dedim.Sevgi aldım ondan da.Ayna yok oldu, işi bitmişti tekrar kendi oldu.
Sular sakinleşti.Küçük kız mutluydu, döndü ağlamaktan şişmiş ama artık gülümseyen gözleriyle oturdu “ne oynasam şimdi” diye düşünmeye başladı yeniden.
Biz büyükler ise sıkı bir fırtınadan salim kurtulmuş yorgun tekneler gibi yanyana çekildik limana.
