Acemi olmak güzeldir.
En azından bu duygu bana “doğru” geliyor. Hangi konuyu tam olarak biliyor olabiliriz ki? Hangi cümleleri, varlığımızı ortaya koyarcasına, iddia edebiliriz? Herhangi bir konuda “uzmanım” diyebilir miyiz? Diyemeyeceğimizi ve demememiz gerektiğini düşünüyorum.
Ben mesela, hiçbir şey bilmiyorum ve hep acemi kalmak istiyorum. Bildiklerimi hep sorgulamak, yenilemek, dönüştürmek istiyorum. Kesinkes gerçek olarak bildiklerimi bazen de çöpe atabilme cesaretine sahip olabilmeyi istiyorum. Bunu ne kadar yapabiliyorum tartışılır, ama niyetim budur. Hiç bir şeyi bilmediğimi bilmek, hep aklımda tutmak istediğim tek değişmez olmalı. Ve ben sürekli öğreneyim, sürekli kendimi geliştireyim, sürekli dönüşeyim isterim. Bir gün öncesine göre daha üst bir model olarak her gün gözlerimi açayım, bazen iki adım geri gitmiş olarak başımı yastığa koymanın kaçınılmaz olduğunu bilsem de.
Kısacası, ben bir acemilik aşığıyım. Umuyorum bu aşk bende böbürlenmeyi, küçümsemeyi, ahkam kesmeyi en aza indirger. Umuyorum bendeki acemilik tohumları, içimdeki tevazuyu, kabullenmeyi ve saygıyı daha da artırır. Her ne kadar öğütlerden haz almasam da, eğer ufacık bir tavsiyem olabilecekse, siz de hep acemi olun.
Herşeyden önce, ben bir yogi olmaya çalışıyorum. Sadece hareketlerimle değil, düşüncelerimle de. 13 senedir yoga öğreniyor ve öğretiyorum, ama hala ben “olmadım” biliyor musunuz? “Olmaya” çalışıyorum. Bu yüzdendir hep acemiliyim.
Bu köşede sık sık karşılaşacağız bundan böyle. Yazımın tepesinde yazmıyor ama, köşemin ismi “Yoga ve Etrafındaki Diğer Şeyler”. Evet ben, acemi bir yoga öğrencisi ve acemi bir yoga eğitmeni olarak bu satırları yazıyor olacağım ama sadece yogadan bahsetmeyeceğim. Yoganın “Etrafındaki Diğer Şeyler” de ilgimi çekiyor, yani kısacası yerküresinin üzerinde ve zihnimin sayısız koridorlarında var olan her şey.
Doğrusunu söylemek gerekirse, her zaman ve hep yogadan bahsediyor olacağız, çünkü yeryüzündeki tüm “Diğer Şeyler” aslında hep birer yoga öğretisi içerir.
Hep acemi kalmanız dileğiyle…
