Unutma; hayatın içine kaptırıp gittiğinde kendini unutma, hatırla.
Ruhuna dokunduğun tek bir an bile olsa unutma, hatırla.
Dünyanın tüm nimetleri, tüm insanları senden seni uzaklaşacak bir sürü oyun, hediye, övgü, mal mülkle seni çekmeye çalışsa dahi unutma sen bunların hiçbiri değilsin,
Sen saf ruhsun, özgün, özgür, ezbersiz, aşk ile var olmuş bir Can’sın.
Unutma; aslında dünyanın nimetlerinin bir seyir olduğunu ve asıl olanın kendinden kendine yaptığın yolculuk olduğunu.
Ve sonsuza kadar seninle gelecek olanında sadece bu yol olduğunu unutma.
Dünya’ya kapılıp beni unutma.
Bu nimetlerin hepsi sınavdır, tüm göz boyamalara rağmen “aşk”ta “ ruhunun yolunda kalabiliyor musun?” diye, unutma.
Unutma, kendini kendine unutturma, hatırla.
Geldiğin yeri, verdiğin sözü hatırla.
Unutma ki sen burada gördüğün alemden çok daha fazlasısın, hatırla.
Geldiğin yeri, verdiğin sözü hatırla.
Unutma; kendini kendine hatırlat.
Kendine söylediğin yalanlara kapılıp gitme; asıl olana dön “ öze, içeriye”.
Unutma; kendini kendine hatırlat.
