Bir talebim var.

Tüm dünyada, sadece bu yılın değil, bunu takip eden bütün yılların barış yılı olmasını ve savaş kelimesinin sözlüklerden çıkarılmasını diliyorum.  Tüm gayretimizle biz sözlüklerden çıkaralım, önümüzdeki bin yıllarda çocuklarımız onu sadece mitoloji sözlüklerinde bulsunlar.  Ejderhalar ve tek boynuzlu at kadar düşsel bir kavram olsun yani savaş.

Eh madem evrene bu talebimi iletmiş bulunuyorum, o halde sürecin başladığını düşünebilirim rahatça. Tarih olmadan ve sözlüklerden çıkartmadan önce, bu sözcüğün şu anki durumunu bir inceleyeyim dedim. Sloganlar, sözlükteki konumu ve internette bulunuş miktarı gibi konulara bilimsel olmayan bir bakış açısıyla göz attım. İşte bulduklarım:

Savaşma seviş.

Güzel bir slogan ama, çarpıcı hale getirmek kaygısından kısaltılmış bana göre.

“Savaşma seviş, ama her eylem sonrası üremeyi hedefleme. Yoksa, artan nüfusun yarattığı ekonomik kriz nedeniyle, sevişmeye fırsatın kalmadan yine savaşmak zorunda kalırsın. Kısır döngüden kaçın.”dır bunun doğrusu.

 

Ancak gördüğünüz gibi bu, kısa olan hali kadar vurucu değil ve slogan olarak kullanmak için de fazla uzun. Dolayısıyla, arkasındaki görünmeyen cümleciklerin sebep olacağı sorunları farkında olarak eyleme geçmeyi unutmamak gerekir.

Açılımını idrak ederek yaygın olarak uygulandığında, çıkacak olası bir ekonomik savaşta, prezervatif satıcıları ile silah satıcılarını karşı karşıya getirmenin dışında bir riski yoktur.

Savaş ve Barış

Google’da hem Türkçe hem İngilizce arattım. Barış kelimesi, her iki dilde de diğerinin yarısı kadar geçiyor. Tamam, Barış Manço, Savaş Ay gibi isimlerin geçtiği haberler de dahil Türkçe’dekilere ama olsun. Biz işe sadece, kelimelerin sık kullanımı açısından bakıyoruz. Yazı bitsin ben de sayacağım, hangisinden kaç tane kullanmışım?

Dünya’da Savaş Durumları

Yine arattım internetten, dünyada öyle pek savaş filan yok. Nasıl olur demeyin. Terör olayları, çatışmalar, bölgede istikrar sağlamalar, zulüm gören halkları koruma girişimleri var, ama savaş yok.

Yahu kimi kandırıyorlar acaba?

Sözlüğe bakıyoruz: Savaş: Ekonomik ve politik amaçlarına ulaşabilmek için devletlerin veya sosyal sınıfların giriştikleri silahlı eylem.

Eee, demek ki savaşın adı olmasa da kendisi var, ama adını telaffuz etmeyince yokmuş gibi algılatıyorlar. “Ekonomik ve politik amaçlarımıza ulaşmak için savaşıyoruz.” demek yerine, “Stratejik bir bölgede tüm dünya halkları adına istikrar sağlıyoruz.” cümlesi hem daha zarif duruyor, hem de insanın aklına ego, hırs, gözü dönmüşlük gibi kelimeler ile, ölen çocuk yüzleri, açlık ve sefaletten sürünen insan manzaraları gibi görüntüler getirmiyor.

Kelimelerle oynayarak, onları daha sevimli algılayabiliyoruz ama içeriğini maalesef değiştiremiyoruz. Kavga anında birisi size salatalık dese, nasıl ilk anda bunu küfür olarak algılamakta zorluk çeker ve eyleme geçmede bir anlık duraksar, sonraki algının akışına göre gülmeye bile başlayabilirsiniz belki, ama hıyar dese kesin kafa göz yarma sebebidir, aynı hesap.

İşte bu yüzden bu aralar, böyle kelime oyunları ile, asıl oynanan oyunlar gizleniyor, biz de “Aaaa istikrar sağlama, çatışma varmış sadece, savaş yok ne güzel.” diyebilecek kıvama getiriliyoruz. Biz bu kulak memesi gibi gevşek kıvamdayken de dışarıda bir şeyler olup bitiyor.

Demek ki, ismini değiştirmekle kurtulmak mümkün değil bu savaş olgusundan. İçinde yıkım varsa, her eylem savaşın bir türüdür mantığını elden bırakmamak, bu mantığı çarpıtmak için kırk takla atanlara da pabuç bırakmamak gerekiyor.

Barış Nedir?

“O halde nasıl kurtulacağız bu savaş kelimesi ve onun yüklendiği anlamın içeriğinden? Başka bir yaklaşım deneyelim. Karşıt anlamlı kelimesinden yola çıkarsak, bir yere ulaşabilir miyiz, ona bakalım” dedim kendi kendime.

Dolayısıyla, yine sözlüğe başvuruyoruz:

Barış: Savaştan veya dargınlıktan sonra tarafların uzlaşması, sulh.

İşte problem bu. Mevcut sözlükler, “Barış”ın olması için, illa ki savaş veya dargınlık gibi bir eylemin öncelikli ortaya çıkmasının gerektiği belletiliyor bize.

Benim barış tanımım ise, öncesinde savaş gerektirmeyen bir basit cümlecik:

Tüm dünya insanlarının huzur, güvenlik ve mutluluk içinde yaşadıkları, kesintiye uğramadığı takdirde sonsuza kadar süren dönem.

Çok mu ütopik? Hayır değil. Ekonomik ve politik amaçlarımızı bencillikten uzak tutarsak, ihtiyacımızdan fazlasını talep etmezsek niye olmasın ki? İşte savaş kelimesinin sözlükten çıkartılabilmesi için tek gereken bu bilinç haline ulaşmak, söylem olarak basit, eylem olarak ise çaba gerektiren bir durum, kabul ediyorum.

Yurtta Barış Dünyada Barış

Bundan daha güzel bir dünya görüşü düşünemiyorum. Barış için silahlanma adı altındaki faaliyetler, son on yıllarda, tam karşılıklı anlaşmalarla gerilemişken yine hortladı. Tam bir kısır döngü yaşanıyor, tarih tekerrür etmeye meylediyor sanki.

Biz dünya çocuklarının elinde kötü oyuncaklar var ve her ülke hır çıkartmaya hazır bekliyor. Ülkeleri oluşturan bireylerse ve bireyler hır gür istemiyorsa, ama hala tepişip duruyorsak ve siz anlamazsınız bu dış politika deniyorsa tüm dünya vatandaşlarına, politika denen kavram amacından sapmış olmuyor mu?

Yurdunda ve dünyada barış istemek yanlış mı yani, ayrıca  politikaya ters düşecekse düşsün. Yeter ki insan olmanın sorumluluğuna ters düşmesin.

Hangi kelime kaç kere geçti bu yazıda, saymadım.  Onun yerine, vicdanımızla çelişmeyen  ve herkese insanca yaşama hakkını tanıdığımız güzel bir geleceğe ne kadar yıl kaldı onu hesaplayacağım.  Formülü bulursam tabii. 😉