Saçmalamak bir haktır, verilmez alınır!
Kendine saçmalama hakkı tanımayan ya da saçmalamaya bile belli yerlerde, belli şekillerde kontrollü izin verebilen insanlar birisini rahat rahat saçmalarken görünce bundan rahatsızlık duyup eleştirebilirler.
Bu fenomen, kendi “içsel çocuğuyla” iletişim kuramama, onun taleplerine yüz çevirme, görmezden gelme, onunla sevgi dolu bir dostluk ilişkisi kuramamış olma, küs olma, onunla anlaşamıyor olma, kavgalı olma, barışamama, onun sesini kısma, duymama ve yok sayma hallerinde ortaya çıkar.
İçsel çocuğuyla barışık olanlar rahatça saçmalayan birini gördüğünde gülümser, komikse güler, sevince ortak olur, durumu kutlar ve onurlandırır. İçsel çocuğunu özgür kılmaya henüz hazır olanların ise kalpleri yumuşar, baktıkları halet-i ruhiyede bir ışık görürler, feyz alırlar, kendilerini aydınlatırlar.
Video-1 Video-2 Video-3 Video-4
Bu videoları instagram hesabımda yayınladığımda 3 tip tepkiyi de aldım arkadaşlarımdan.
Saçmalıklarım sadece çektiğim bu salak kliplerle sınırlı da değil 🙂 Bazen de bazı şarkılarda duygulara vurgu yapan danslar yapıyorum bedenimin her türlü pozisyona girmesine izin vererek. Lirik dansa benziyor ama ben dışarıdan estetik görünmesiyle ilgilenmiyorum. Sadece akışa izin veriyorum, bedenimi içimde olan şeylerin dışarı dökülmesi için açıyorum. İçsel çocuğun kuralları, adımları yoktur. Ve evet bu bazen komik görünebiliyor 🙂
Annemle babamı hatırlıyorum, çocukken (ve bazen hala) yanlarında yaptığım saçmalıkları, çıkardığım aptal sesleri bastırmaya çalışmamışlar, “Dur! Sus! Otur! Yapma! Düzgün dur! Saçmalama!” dememişler. Ne şanslıymışım ki ebeveynlerim beni saçma şeyler yaptığım için utanca boğmadılar. Bazen yüzüme gülerek baktılar bazen o sırada ne yapıyorlarsa onu yapmaya devam ettiler. Özgür düşünmek ve yaşam sevincine özgürlük tanımak, özgür düşündüğünü zanneden eğitimli ,disipline edilmiş zihinlere tapulanmış bir tarz değil. Annemle babamın bu ‘kendiliğinden’ içsel bilgelikleri, bana “Kafayı mı yedin sen?” diye bakmamaları beni bugünkü oyuncu, kendiyle rahat, hesapsız Miray yaptı:)
Olduğum halimle görünür olmak saygınlığımdan kaybettirmiyor, özümden bir şey eksiltmiyor, aptal görünmek ve saçmalamak da buna dahil..
Aptal görünmekten kaçmanın kazancı nedir?
İçindeki çocuğun özgün ve özgür hareketlerine izin vermemenin değeri nedir?
İçindeki çocuğu bastırarak elde ettiklerin sana ne hissettiriyor?
Saygı görmek için girdiğin haller kendine olan saygına nasıl etki ediyor?
İçsel çocuğunun eşsiz özelliklerini onurlandırmadan,onu arkana almadan nereye kadar ilerleyebilirsin?
Kendi kendinin ebeveyni olsaydın kendine nasıl davranırdın?
Çünkü zaten öylesin 🙂
