Geçen bir filmde karşıma çıktı; Adam, kadına diyordu ki “70 yaşımda seninle birlikte olduğumuzu görebiliyorum.” O kadar emindi ki bu söylediğinden zaten gerçek yaşam öyküsünden uyarlanmış film, bakıyorsun halen birlikteler…
Sonra düşündüm, ne güzel bir ölçü bu. Karşımıza anlık heveslerle çekim hissettiğimiz kişiler çıkabiliyor ve onlarla ilgili hayaller kurabiliyoruz da birlikte aynı eve girip, birlikte yaş alabilmek düşünülünce o kişiyle yürümek arzumuz var mı? Ya da ben onunla sonuna kadar giderim hissi veriyor mu bu birliktelik…
Bu, alışkanlıktan öte bir şey. Sürekli birlikte büyüme, güncellenme, genişleme, paylaşma, dostluk ve de elbette birbirine duyduğun çekim ve aşk…Hani tipik bir mülakat sorusu ya: “Bundan 10 sene sonra kendinizi nerede görüyorsunuz?” Elbette bilemezsin nerede olacaksın da vizyonun ne kadar geniş diye sorarlar ya, bunu bir de ilişkiler için sormalı: “70 yaşında kendini benimle görüyor musun? Oluruz olmayız o ayrı… Ama böyle bir vizyonun var mı?”
Güzel soru değil mi?
Diyebilirsiniz “Yahu o belli mi olur? Hem işe insan mı alıyoruz sanki?” de insanın içine o his gelir. Sonra da devamında gözler kendini, o his azalıyor mu, yoksa güçleniyor mu? Ben çevremde birlikte hakkını vererek yaş alabilecek çiftleri de görüyorum, alışkanlıktan bağımlılıktan güvenlik ihtiyacından ötürü aynı hücrede vakit geçirecekleri de veya böylesi olmayacaksa hiç olmasın tek devam edeyim diyenleri de…
Soru güzel, yanıt tamamen size ait.
Birlikte yaş alacağınız aşk dolu, yaşam dolu, dolu dolu ilişkilerimiz olsun inşallah…
