Sevgili üstadım Meryem Suna ile son “Öz’e Erim Vakti” çalışmamızda değinilen konulardan birisi de tekil gelişim ve eşli gelişim konusu idi. Meryem Hoca şunu söyledi: “Tek başına gelişim konforlu gelir insana. Çünkü eşli gelişim zordur. Bir eşle birlikte olabilmek emek ister, gayret ister, ama bu gayrete girmek bizi zorlar bu sebeple Rabbimize döner ve deriz ki ‘Ben sana tek başıma gelsem olur mu?’ Halbuki eşli gelişim zor olduğu kadar aslında eşlerin birbirine ayna olmaları sebebiyle daha hızlı ve geliştirici olabilir.”
Düşünüyorum da aslında tekil yaşadım ben hep. Evliyken de sevgilim varken de kafa hep tekildi. Fakat bir yandan da ilişkilerim beni muazzam geliştirdi ve dönüştürdü. Evet zorlandım ve zorladım, ama aslında karşımda kendimi seyrettiğim ayna vesilesiyle göremediğim nice şeyleri o kadar hızlı fark edebilme şansı yakaladım ki…
Sözün özü, koca popoluluk etmeyip kendimizi bir eşe açmalı sanki. Ama derinden ve de yürekten. 8 kediyle birlikte yaşamak da güzel tamam da bir eşle paylaşmak ve de onunla birlikte büyümek ayrı bir güzellik olsa gerek. Nitekim bunu yaşayan harika örneklere şahitlik ediyoruz çevremizde.
O vakit şimdi artık yeni bilinçler, yeni haller, yeni deneyimler lazım…
Açın kalbinizi aşka… Ama hem ilahi olana, hem de onun bir beden üzerinden tecellisine…
Açın ki mesela şu anda bu yazı hoşunuza gittiyse, bir arkadaşınıza internet üzerinden forward etmek yerine, ” Aşkım gel bak bizi anlatıyorlar” diyebilin sevgilinize kanepede birlikte otururken.
Ne mutlu, ne kutlu aşkı aşkla paylaşanlara…
