Her birimiz aşık (seven) doğarız. Bunda şüphe yoktur, hiçbir zaman da olmayacaktır. Şüphe maşuk(sevilen) olmaktadır. Tüm güvensizliğimiz sevildiğimize dairdir.
Sevildiğini bildiginde, bu senin icin artık hiçbir şüphe taşımadığında aşkı kafanla yaşamayı bırakırsın.
Zihnindeki tehdit sevilmene dairdir. Bir sekilde bir yerde bu güveni kaybettin. Sana kendini sevmen söylenir de bunun anlamı tam olarak açıklanmaz. Kendini sevmen; her ne olursa olsun, ne yapmış olursan ol, seçimlerin neye benzerse benzesin sen kuşkusuz, tartışmasız ve inkarsız bir şekilde SEVİLMEKTESİN anlamına gelir. Bu hiç değişmedi ve değişmeyecek. Sen bunu hatırladığın an aşık ve maşuk birleşecek.
Hesap-kitap, plan, pazarlık ile nefes alan, şüpheleriyle zeki olduğunu ispatlamaya çalışan bir aşık olduğunda hiçbir zaman tatmin olmayacaksın.
Maşuk olmaya kendini bırakmış, izin vermiş, teslim olmuş bir aşık olduğunda abdala dönüşeceksin. İşte tüm yaşamın boyunca ulaşacağın tek gerçek doyum ikisi bir olduğunda ortaya çıkacaktır.
