Yolculuğa resimdeki çocuk gibi heyecanla ve keşfetmeye hazır başlıyoruz da hangi ara, ne oluyor da alışkanlıkların döngüsünde kayboluyoruz?
Peki bu kadar kolay kaybolduğunuz bu döngülerden nasıl çıkabiliriz? Girdiğimiz kadar çıkması da kolay olur mu? Yoksa bir de üzerine döngüde kalmak rahatımıza gelir de oradan esasında hiç çıkmamak için çabalar mıyız?
Çocuksu o heyecanımız, büyümeyi reddeden çünkü büyürse sorumluluk alacağını bilen ve bundan kaçan tembel yanımızın esiri mi olur?
Sorular… Sorular…
Peki yanıtlar?
Herkesin yanıtı kendisinde…
Yanıtına göre de açılıyor yol veya yolda olduğunu zannedip dönüp duruyorsunuz aynı tekerin içinde…
İlk adım neyin içinde olduğunu fark etmekle başlıyor.
Yolda mısın, döngüde mi?
