“Kendini bilen, Rabbini bilir.”
Varlığını onurlandırmanın, özünle buluşmanın, olmaya geldiğin kişi olmanın yolu irfandan geçer, ki o da kendini bilmekle başlar.
Kendini bilmek; varoluşsal doğaya ait herhangi bir parçayı reddetmeden, abartmadan, tüm parçaların parça değerini görüp tanıyarak, bütünle kurulan nitelikli ilişkidir. Kim olduğun sorusunun yanıtı çok yönlülüğünün keşfinde ve keşifle gelen zihinsel esneklikte yatar.
Bir diğerinin varlığının gerekli olduğunu, ışığı bilmek için karanlığa muhtaç olduğun gibi, kendini bilmek için de bir diğerine muhtaç olduğunu,
Ve birbirinin aynasında kendinle tanışmak, yüzleşmek; bir yandan biricikliğini keşfederken diğer taraftan özde bir olduğunuzu idrak etmektir kıymetli olan…
Bunun farkına vardığında ve bir diğerini Öz’üne açılan bir geçit olarak gördüğünde, her şeyle ve herkesle kurduğun ilişki sadece aşk olur.Ve Aşk, tüm ilişkilerin gerçek doğasıdır.
