Hepimizde yeni başlangıçlara, ve bu yeni başlangıçlar için, yepyeni bitişler olması gerektiğine dair kararlar var.
Ama emin değiliz, bitişler de, başlangıçlar da, yeterince motive edemiyor bizi.
Bir noktada duruyoruz.
O nokta, size ait değil, bize ait değil, siz de, biz de ona aitiz.
O nokta, çemberin bütün noktalarına aynı mesafedeki merkez.
Ve o noktada durulur.
Şu anda, sadece siz, ya da biz değil, her şey durmakta.
Ama bitişler ve başlangıçlar, bu durma noktasında, her zaman olduklarından daha da mümkün.
Durmak, heyecan, coşku ve neşeyi ertelemek demek.
Oysa, heyecan, coşku ve neşe de, bu noktada, her zaman olduklarından daha mümkün.
Ne yapacağız?
Önce, saygı duymakla beraber, bu duruşun ve durma anının geçiciliğini anlayacağız.
Kollektif karar, majör değişimler öncesinde durmak ve beklemek.
Ve elle gelen düğün bayram.
Sonra, zaten uzun zamandır hazır olduğumuz bitişlere izin vereceğiz.
Daha sonra da, aslında hiç hazır olmasak da, olası gördüğümüz yeni başlangıçlara kapılarımızı açacağız.
Acele etmeden ve yavaş yavaş, ve tatlı tatlı.
Biz onları beklemesek de, bitişler ve başlangıçlar bizi bekliyorlar.
Bize rağmen olmaları yerine, bizimle beraber olmalarını sağlayalım.
Hayat kısa ama geniş diyorum ya…
Hayat uzun vadede, hep güzel…
