Can özlemiş Canan’ı gönlü yanıp sızlar,
Ellerini açıp diler kainattan Canan’ı yüreği kan ağlar,
Kalbi kor gibi olmuş, tutuşmaktadır Canan’ın elini tutmaya,
Gözyaşları sel olur, bırakırsa onları akmaya…
Aşk dediğin ne Tanrıyadır, ne de kula,
Benim aşkım aittir ellerini özlediğim Canan’a…
Tanrı’nın yeri ayrı, kulun ki ayrı benim iman tahtamda,
Ama Canan’ın adı yazılıdır benim gönül tahtımda…
Rüyalarımdadır her gece almaktadır başka kulun şeklini,
Söyler bana aşkını, fısıldar kalbime o tatlı nefesini
Her güne başlarım yeni bir arzuyla bulacağım diye onu
Amma bekler beni gene rüyamda her gece, her günün sonu..
Ey ruhumu ruhumda hissettiğim Canan, yaklaşalım birbirimize,
Olgunlaşsın artık elmalar, buluşsunlar yeryüzünde,
Yaşamaya geldik buraya, tatmak doyasıya hayatı,
Başkalarına kulak asma, yaşamak gerçekleştirmektir rüyayı…
Derlerse ki önemli olan Tanrı aşkıdır, gerisi kul boşver
Sen içinde bul onu gerisini koyuver,
Ben derim ki haklılar belli bir yere kadar, bulana kadar onu içimde
İçimde bulmak demek değil ki gezecem yalnız abazan şu gezegende…
Tanrı dediğin vücut bulmaktadır şu AN’da
Yaşamaktan haz alır, varoldukça bizle her anımızda
Biz olmuşken Tanrı, neden çabalarız ona ulaşmaya
Bir de ulaşamadık diye hayıflanır, çekeriz acı bu muazzam kainatta…
Ey varlığında Tanrı olmuş, ellerimi paylaştığım ruhumun EŞ’i
Okumasan da bu satırları biliyorum duymaktasın içindeki sesi
Seni bekliyorum tüm BİRliğimle hadi kavuşalım birbirimize
Yaşayalım beraber, bırakalım kendimizi BİZ’e
Ben ki bu topraklarda varoldum binlerce yıldır,
Tattım her türlü duyguyu, denedim her rolü nice yıl, nice asır
Artık son perdeleri yazıyorum oyun değişti, duyan duymayan ister katılır
Son perde de yanımda sen ol ey Canan, birlikte yapalım son reveransı
Sonsuz oğlan der ki bu sözlerim yankılanmaktadır evrende,
Göklerden bedenlenen tanrı yaşamaktadır artık bizimle BİZ’de
Hal böyleyken buluşmak zamanı gelmiştir Canan’ın Can’la
Canan duydun sesimi biliyorum, bekliyorum seni sabırla…
