Kategori: ana sayfa

Bir diğerinin varlığının senin için gerekli olduğunu bil; ışığı bilmek için karanlığa muhtaç olduğun gibi kendini bilmek için de bir diğerine muhtaçsın. Bunun farkına vardığında ve bir diğerini Öz’üne açılan bir geçit olarak gördüğünde, her şeyle ve herkesle kurduğun ilişki sadece aşk olur. Aşk tüm…

Yükseliş, sadece birkaç kişiye bahşedilmiş bir deneyim değildir. O, her insan için, her an tecrübe edilme potansiyeli taşır. Çünkü yükseliş aslında; Sorumluluk almak ve konfor alanından çıkmaktır, Her zamankinden farklı bir adım atmak için cesaret göstermektir, Esnemek, gelişmek ve şimdi, şu anda olabileceğin en iyi…

İnsan acılarla yol aldı ve arzularıyla yön buldu. En temel ve köklü acı kendine yabancılaşmak, kendinden uzaklaşmak oldu. Kendini gerçekleştirmek üzere çıktığı bu kutlu yaşam yolculuğundaki en büyük başarısı taklittir insanoğlunun. Taklidin getirdiği ezber ve mekanik davranışlar, otomatik ifadeler, sıradanlaşmış tekrarlar ile insan, aşırılık ve…

İnsanoğlu okyanusun derinlerindeki, ağzı kapalı içi su dolu bir şişe gibidir. Amacı berrak kalmak olsa da azıcık hacmini en ufak bir kum, mürekkep, yosun kirletiverir. Sonra da onların ağırlığıyla acısıyla kıvranır durur. Devam etmeye çalışır ama nasıl temizleneceğini de bilemez. Zerre zerre dışarı atmak gibi…

Krishnamurti ile alanında ün yapmış birkaç bilim adamının sohbetlerini izliyordum. Krishnamurti anlatıyor diğerleri sorular soruyor ya da Krishnamurti soruyor diğerleri anlatıyor ve bu şekilde ilerliyor. Bilim adamları alanlarında oldukça söz sahibi insanlar olarak bir şeyler biliyorlar ve söylenen şeyleri -elbette ki- kendi bilgi süzgeçlerinden geçirip…

Dünyadaki bazı halleri, durumları ve de yerleri anlatmak için bazen kelimeler yetersiz kalır. İnanılmaz, muhteşem gibi ifadeler de anlamsızlaşır çünkü o ana gelene kadar mutlaka ağzınızdan bu kelimeler dökülmüştür ve de şimdi dersiniz ki geçmişteki o an muhteşemdi tamam, ama peki ya şu an? Muhteşem…

“Mucizelere inanan biri için kanıta gerek yoktur. Kuşkucular için ise kanıt diye bir şey yoktur.” ***** Bu varlık aleminin sonsuz hazinelerine varis olan can’dır. Bu canı taşıyan vücudu azamdır. En büyük ihsan ise varlık için sağlık, sıhhat ve selamettir. Bu yaradılmış her mahlukatın en doğal…

Yaşam adını verdiğin bir içeriyedir, bir de dışarıya… Tıpkı nefes almak gibi… Baban annenle birleşir. İçeriyedir hareket… Ve de sen Kaynak’tan ayrılırsın o bedene doğmaya böyle bakınca dışarıyadır hareket… Büyürsün annenin rahminde, içeride, o bir türlü vazgeçemediğin sıcaklıkta, kavrayışta… vakti gelince de doğarsın bu dünyaya……

Hakikate, bilgiye sahip olma hırsıyla, çabalarıyla erişilmez. Kütüphaneler dolusu kitabınız olabilir o çabalarla ama size hakikatten bir damla bile düşmeyebilir. Sadece bilirsin de bildiğinle kalıverirsin. O sahip olduğun bilgiyle de kendine bir kariyer, bir krallık inşa etmeye kalkar, bir de üzerine senin krallığını tanıyacak kullar…

Birbirlerini duygu, düşünce ve eylemler boyutunda meşgul ederek korkunç bir israfın içinde olanlar gerçek müsriflerdir. Onların en büyük israfı birbirlerini zanlar, varsayımlar, kompleksler, büyük duygusal çalkantılar ve mental girdaplar içinde tutarak enerjiyi hunharca harcamalarıdır. Onlar kalbin sükunet ve derinliği ile kurulan sessiz fakat anlamlı iletişiminden…

Sorumluluğu alıp ummana açılmanın vakti… Ve de sana sunulan tekliflere, çeldiricilere teşekkür edip, “Ben kutuma gidiyorum” diyebilme cesaretini gösterebilmenin vaziyeti… Ama ilahi sistem ikrar bekler… Sadece seçimle bitmez o hikaye. Seçiminin arkasında durabiliyor musun? Yoksa kolaylıkla ondan sapabiliyor musun? Bunu göstermeni ister. Kararlı bir aşık…

Rahmet, yaşam coşkusuna doğadaki tüm canlılar gibi kutlu bir bilinçle katılarak varoluşun tasdik ve takdis edilmesidir. Rahmet, Yaradanın sunduğu tüm iyilik, incelik, güzellik ve ikramlarla O’nun destekleyici ve besleyici ilgisine açık olabilmektir. Rahmet, ilahi zeka, kapsayıcı sevgi ve sonsuz kudret kaynaklarına tam ve eksiksiz bir…

İzindeydik… İznimiz bitti, şimdi sorumluluğumuzu yerine getirme vakti… Anıyorduk… Şimdi anda o yüce bilinci yaşamanın vakti… Resmini kalbimizin üzerinde taşıyorduk… Şimdi o resmi , kalbimizle bir edip hale yansıtmanın vakti… Dilimizde hep söyledik… Şimdi dilimizdekini bedenlendirmenin vakti… Mirasına sahip çıktık… Şimdi o mirasın özünü derinden…

  Herkesin bizim istediğimiz gibi davranmasını bekleriz. Genellikle buna gücümüz yetmez, yapamayız. Bununla birlikte, insanların davranışlarını değiştirmek, bizim gibi davranmalarını sağlamak gibi bir derdimizin olmadığını zannederiz. Ama bu doğru değildir. Öfke dediğimiz o yakıcı duygunun en büyük sebebi bizim bu arzumuzdur. Herkesi olduğu haliyle kabul…