Ömer Hayyam diyor ki;
Bir yürek ki yanmaz, yürek denir mi ona ?
Sevmek haram, yüreğinde ateş olmayana.
Bir gününü sevgisiz geçirdinse yazık,
En boş geçen günün o gündür, inan bana!
Güzellik, yüce ve soylu duyguların, düşüncelerin tükenmez bir kaynağıdır. “Güzel“ ve “Güzellik“ kavramları ruhsal duygulanışlarımızın ürünleridir. Bunlar, günlük hayatımızda, insanlarla olan ilişkilerimizde, kendi iç dünyamızda, kendimizle baş başa kaldığımız anlarda,ağzımızdan sık sık düşmeyen, akılsal, ruhsal ya da her ikisinin ortak bileşimiyle elde edilen bir yaşantının, yargıya dönük ürünleri olmanın niteliğini taşırlar. Bu yargısal kavramları o kadar çok kullanırız ki, bazen hiç farkına varmadan ani bir kararla “ Ne güzel!” deriz. Güzel bir tablo, güzel bir konser, güzel bir insan, güzel bir eser, güzel bir davranış karşısında bu yargısal kavramlar dilimizden hiç düşmez.
Güzellik anlamı, güzellik ideali, güzeli beğeniş, iç dünyamıza yönelik önemli davranışlardan güç almaktadır. Özellikle güzeli beğeniş, bir yorum ve yargıyla açıklanır. Böylesine bir davranışa neden olan düşünce, istek, haz ve mutluluk duygularını yaratır.
Spinoza’nın sevgi tanımına göre, “ Sevgi mutlulukla, o mutluluğu yaratan nedenin birleşmesidir, nefret ise bunun tersine üzüntüden ve bu üzüntünün kaynağını bilmekten doğar. Bir şeyi sevmek mutlu olmak ve bu mutluluğumuzun o şeyden geldiğini bilmektir. “
Sevgi güzel olan her şeyin özü ve muhteşem olan her şer şeyin arkasındaki güçtür. Sevgi, insanın ve insanlığın en yüce, en doyumsuz, en güçlü bağlayıcı bir ilkesi ve duygusudur.
O, bütün husumetleri, bütün kinleri, kıskançlıkları, kötülükleri yok edecek ve onların yerlerine dostluğu, birliği ve iyiliği ikame edebilecek bir güçtür. O, bireysel ve toplumsal dostluğun kenetlenmesini sağlayan harçtır. Bütün erdemlikleri, bütün renk, desen ve güzellikleri, bir ahenk içerisinde kendi yapısında barındıran mozaiktir. Tüm güzellikleri bir gönül hoşluğu ve cömertliği içerisinde, insan ayırımı yapmadan paylaşmaktır.
Sevgi vermektir; gönlümüzden kopup gelen duyguları, coşkuları insana ve insanlığa sunmaktır. Sevgi mutluluktur; mutluluğun mayası, mutluluğun kıvamıdır. Sevgi özveridir; insanın doğasına fedakar olmayı yerleştirir. Sevgi merhamettir; sevginin içinde yumuşaklık ve iyi niyet vardır. Bu iki duygu, sevgi ortamında merhameti doğurur. Sevgi ilahi bir duygudur; çünkü Yaratan , evreni ve insanı sevgisinden yaratmıştır. Sevgi iyi niyettir; O’nun var olduğu bir gönülde ve ortamda, kötülük ve kötü duygular ne oluşur ne de tutunur. Sevgi bağışlayandır; seven bir kalpte kin ve haset barınamaz. Sevgi sadakattır; insanlar arasında yerleşen iyi ilişkiler sonucunda, vefanın oluşumunu ve sürekliliğini sağlar. Sevgi güvendir; sadakat, özveri, merhamet, iyi niyet gibi erdemlerle yüklüdür.
Sevgi paylaşmaktır. İnsanların birbirlerine yakınlaşmalarını, kaynaşmalarını ve kucaklaşmalarını sağlayan bir iksirdir. Sevginin tüm tanımlarında öne çıkan iki temel öğe; vermek ve paylaşmaktır. Sevgi paylaşılır ve paylaşıldıkça çoğalır. Ancak etkileyici olan sevginin de, sevginin paylaşımının da bir süreç olması ve sürdürülebilmeleri için emek vermenin, çaba göstermenin gerekli oluşudur. Sevgiyi böylesine güçlü kılan karşılık beklemeden yapılması, emek verilmesi verme eyleminin alma eyleminden çok fazla öne çıkmasıdır. Sevgi sürecini oluşturup paylaşmak bir başarıdır, süresiz bir başarı öyküsüdür.
Her güne severek başlayalım ve sevginin her yönüyle yaşamın kendisi olduğunu unutmayalım. Sevgiyi paylaşmanın güzelliğini Behçet Necatigil’in dizeleriyle bitirelim.
SEVGİLERDE
Sevgileri yarınlara bıraktınız
Çekingen,tutuk, saygılı
Bütün yakınlarınız
Sizi yanlış tanıdı
Bitmeyen işler yüzünden
(Siz böyle olsun istemediniz)
Bir bakış bile yeterken anlatmaya her şeyi
Kalbinizi dolduran duygular
Kalbinizde kaldı
Siz geniş zamanlar umuyordunuz
Çirkindi dar vakitlerde sevgiyi söylemek
Yılların telaşlarda bu kadar çabuk
Geçeceği aklınıza gelmezdi
Gizli Bahçenizde
Açan çiçekler vardı
Gecelerde ve yalnız
Vermeye az buldunuz
Yahut vaktiniz olmadı.
Kaynaklar :
1- Yusuf Kökdamar Gönül Mabedi İzmir 1998
2- Eyüp Sabri Uçan Sevgiyi Paylaşmak İzmir 2004
